جداسازی و شناسایی میکروفلورای استخرهای پرورشی و دستگاه گوارش میگوی سفید غربی (لیتوپنئوس وانامی) و ارزیابی آن ها به عنوان پروبیوتیک

سابقه و هدف: امروزه پرورش میگو در اکثر کشورهای استوایی رایج شده است. اما در حال حاضر بیماری‌های فراوانی پرورش میگوی سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده اند. عوامل عفونی باکتریایی مهم ترین معضل بهداشتی بیماری های میگوی پرورشی هستند. هدف از این پژوهش، جداسازی و شناسایی فلور باکتریایی آب پرورشی و دستگاه گوارش میگوی سفید غربی (لیتوپنئوس وانامی) در استخرهای پرورشی استان بوشهر و بررسی آنها به عنوان پروبیوتیک می باشد. مواد و روش ها: نمونه های میگو و آب 10 استخر پرورش میگوی استان بوشهر به آزمایشگاه منتقل شدند. نمونه های میگو کالبد شکافی گردیدند. باکتری های جداسازی شده بر اساس آزمون های بیوشیمیایی، ریخت شناسی و نرم افزار بیولوگ شناسایی شدند. سپس با استفاده از دو روش چاهک گذاری و دیسک گذاری فعالیت ضدباکتریایی آن ها در برابر 6 باکتری بیماری زا ارزیابی گردید. یافته ها: از آب پرورشی و دستگاه گوارش میگو 12 جنس مختلف از باکتری ها جداسازی شدند. بیشترین فراوانی باکتری‌های جداسازی شده مربوط به باسیلوس، ویبریو و سودوموناس بود. از بین جدایه ها باکتری های باسیلوس، میکروکوکوس و کورینه باکتریوم بیشترین اثر آنتاگونیستی را در برابر باکتری های پاتوژن مورد بررسی از خود نشان دادند. نتیجه گیری: تقریباً تمام باکتری های جداسازی شده از دستگاه گوارش میگو در استخرهای پرورشی نیز یافت شدند. باکتری هایی مانند باسیلوس با تولید مواد ضدمیکروبی مانع رشد پاتوژن ها می شوند.